Նախորդ մասը՝ https://www.aniarc.am/2016/01/10/classical-orthography-part-4/
Ածանցաւոր և բարդ բառերի մէջ եթէ առաջին բաղադրիչն աւարտւում է ւ-ով, յաջորդ ձայնաւորը դեր չի խաղում, ւ-ն մնում է: Օրինակ, գրում ենք
գրաւել,
քանի որ սկզբում գրաւ բառն է, ւ-ն մնում է:
Կամ՝
հարաւային,
նոյնպէս գրում ենք ւ-ով, քանի որ
հարաւ
բառն է առկայ, նոյնը և՝
ծարաւած
կաւահող
դաւադիր և այլն:
Եթէ բառը աւարտւում է ւ կամ վ տառերից մէկով, կրաւորական ձևի դէպքում այսպիսի տեսք է ընդունում՝
հաշւուել
ներգրաւուել
գովուել:
Այսինքն՝
հաշիւ+ուել
ներգրաւ+ուել
գով+ուել:
Յիշենք նաև այսպիսի ձևեր՝
հրահանգաւորում է, հրահանգաւորուած, հրահանգաւորուեց,
վառւում է, վառուած, վառուեց,
կանոնաւորւում է, կանոնաւորուած, կանոնաւորուեց և այլն:
Կարևոր է յիշել, որ կան ւ տառով կազմուած մասնիկներ՝
-աւոր
-աւէտ
-աւուն.
սրանցով կազմուած բառերի մէջ ւ-ն պահպանւում է, ինչպէս՝
մեծաւոր
ձայնաւոր
յանցաւոր
հոտաւէտ
բուրաւէտ
շիկաւուն և այլն:
Արևելահայերը վ-ի արժէքով բառամիջում ու-ով գրուող բառերի մէջ ո-ն կրճատում են, թողնում են ւ-ը և գրում են ոչ թէ
հարուած, այլ՝ հարւած
այդպէս էլ՝
թւաբանութիւն
նւէր
պատւէր
նւալ
սրւել
սղւել
Նւարդ և այլն:
Այսպիսով, դասական ուղղագրութեամբ վ հնչիւնը արտայայտւում է երեք ձևով՝ վ և ւ տառերով և ու երկտառով՝ ըստ վերը բերուած կանոնների:
Շարունակելի
Ռաֆայէլ Իշխանեան, 1991թ.
