Նախորդ մասը՝ https://www.aniarc.am/2016/01/06/httpwww-aniarc-am20160103classical-orthography-part-3/
Պէտք է յիշել նաև, որ բարդ ու ածանցաւոր բառերի մէջ եթէ երկրորդ բաղադրիչն այնպիսի բառ է, որ սկզբում ունի վ, այդ վ-ն պահպանում ենք,
ինչպէս, օրինակ, պատմավէպ բառի մէջ երկրորդ բառը վէպ-ն է, ուրեմն վ-ն պահպանում ենք,
գահավէժ-ում երկրորդ բառը վէժ-ն է (վիժել), ուրեմն վ-ն պահպանւում է,
հրավառ-ի մէջ երկրորդ բառն է վառ, ուրեմն վ-ն պահպանում ենք,
կարեվէր-ի մէջ երկրորդ բառն է վէր-ը (վէրք), ուստի վ-ն մնում է,
անվաւեր բառի մէջ ան ածանցից յետոյ վաւեր բառն է, սկզբի վ-ն պահպանում ենք,
անվերջ բառի մէջ ան-ից յետոյ վերջ բառն է, վ-ն մնում է և այլն:
Ու-ն վ-ի արժէքով
Բառերի մէջ ա, ե, է, ի, ո ձայնաւորներից առաջ, բաղաձայնից և յ կիսաձայնից յոտոյ վ լսուելիս դասական ուղղագրութեամբ ւ կամ վ չի գրւում, այլ նրանց արժէքով գրւում է ու, ինչպէս՝
հարուած
ջարդուածք
կալուածք
թուաբանութիւն
պատուական
հաշուապահ
շուար
նուազ
շուայտ
նուէր
ստուեր
նուոց
Դուին
նուաղել
սրուել
հազուադէպ
հալուել
ձուաձև
Զուարթ
Նուրադ
լեզուաբան և այլն
Տողադարձի ժամանակ առաջարկւում է ու-ի փոխարէն ւ գրել, ինչպէս թուական- թը-ւական, Դուին-Դը-ւին, բայց սա պարտադիր կանոն չէ:
Շարունակելի
Ռաֆայէլ Իշխանեան, 1991թ.