2010 թվականի հուլիսյան տապին մեզ տրամադրված «Վիլիսը», փոշու քուլաներ հանելով, սլանում էր դեպի Աղդամի առաջնագիծ` հետևում մշուշելով ավերակների քաղաքը։ «Վիլիսի» մեջ, ինձնից ու Հրաչ Կասպարից բացի, Ժերար Շալյանն էր։ Հայաստանում և Արցախում նրան քչերը գիտեին ու հիմա էլ գիտեն քչերը, թեև նա աշխարհում զինված հակամարտությունների, մասնավորապես ոչ կանոնավոր պատերազմների ամենաերևելի մասնագետներից է։ Արցախում նա եղել … Continue reading Ժերար Շալյան. «Հուշերիս հուշերը»