Արթիկի շրջանի Սպանդարյան գյուղը գտնվում է Շիրակի դաշտի նախալեռնային մասում, ծովի մակարդակից ավելի քան 1800 մետր բարձրության վրա, Մանթաշ գետի մոտ, Արագած լեռան հյուսիս-արևմտյան լանջին։
Մինչև 1946 թվականի մայիսի 31-ը կրել է Ղուլիջան, Քյուլլուջա անունները, Սպանդարյան է վերանվանվել հեղափոխական Սուրեն Սպանդարյանի պատվին: Գտնվում է մարզկենտրոն Գյումրիից 22, մայրաքաղաք Երևանից 125 կմ հեռավորության վրա:
Ներկայացնում ենք Սպանդարյանի բնակչությունը՝ համաձայն Զավեն Կորկոտյանի “Խորհրդային Հայաստանի բնակչությունը վերջին հարյուրամյակում (1831-1931)” կոթողային աշխատության:
1831 թ – 65 հոգի, որից 43-ը՝ հայ, 22-ը՝ իսլամ,
1873 թ – 429 հոգի, որից 413-ը՝ հայ, 16-ը՝ իսլամ,
1886 թ – 483 հոգի, բոլորը՝ հայ,
1897 թ – 632 հոգի, բոլորըը՝ հայ,
1908 թ – 726 հոգի,
1914 թ – 860 հոգի, ըստ Կովկասյան օրացույցի,
1914 թ – 800 հոգի, ըստ արխիվային տվյալների,
1916 թ – 780 հոգի,
1919 թ. – 950 հոգի,
1922 թ – 736 հոգի, բոլորը՝ հայ,
1926 թ – 816 հոգի, բոլորը՝ հայ (ԽՍՀՄ առաջին մարդահամար),
1931 թ – 881 հոգի, բոլորը՝ հայ:
Խորհրդային մարդահամարի տվյալներով Սպանդարյանն ունեցել է.
1939 թ – 856 հոգի,
1959 թ – 873 հոգի,
1970 թ – 1.131 հոգի,
1979 թ – 1.118 հոգի,
1989 թ – 1.446 հոգի:
2011 թվականի Հայաստանի Հանրապետության մարդահամարի տվյալներով Սպանդարյանի մշտական բնակչությունը եղել է 1.662, առկա՝ 1.354 հոգի:
Պատրաստեց Թաթուլ Հակոբյանը
Կարդալ և դիտել նաև՝